Crazy, Kiya re!

She is an ordinary girl,
She sensitizes me as she breathes life in her.
 
Sunsets, moonshine, clouds, fountains, waves, paperboats,  parks, songs, lights;
are just few things I now look forward to in my life.


Her way of life shows me why exactly, i miss childhood,
No doubt, she is treasured as her father's princess. 

While, the world wants me to be "the Man",
Boy! I wish, wishing on shooting stars were for real.

She is "CRAZY" 
              -finally, a face put to the "name".

P.S. Did that description make you stretch your lips  and nod your head?

- told ya, she is Crazy

There is a reason to this craziness,

which ends at a Welcomed "Home" 

So, let' her Hurry Home.

                     To be continued................

High and Low

Low, I hold you in my palms

So, you can look High up in sky;

when your eyes have taken flight of dreams,

I shall provide you my lap to descend.

Know my Kid that,

Someone Lowers their vision to Lift yours;

So, remember to lift their chin up with a smile,

When you can look Eye-Eye with them.

Teri Lat Lag Gayii II

એક નાની બાળકી ની જેમ  
તુ મને રિઝવે છે  દિન પ્રતિ દિન. 
એક નવા રૂપ સાથે  એક નવા  રંગ સાથે, 
ભજવે  ચે તુ એકજ પાઠ ઘણીં  ઘણી વાર . 
ને હૂં  નિહાળું તારું આ મનોરંજન 
એજ વિસ્મયતા, એજ ઉત્સાહ થી 
જેવી રીતે જુવે છે એક વહલી તેની નાની બાળકી ના ખેલ . 
મારી આંખો માનું તેજ ને મુખ પરનું સ્મિત  
છે તારા આ રંગ-રૂપ ના ઋણી.

વિદમ્બંના એ છે મારી, 
તને રાખું કેવી રીતે મારી પાસે ? 
આંખો માં તું સમાતી નથી ને, 
હાથમાં તુ આવતી નથી. 

ભૂલે  કદી ના વિચારતી  
કે છે તું અણગમતી . 
તુ નિરાશ થાઈ એ પહેલાં 
એક નજર આ જરૂખે ફેરવજે 
મળીશ હૂં તને ત્યાં ,
તારા આ દિનના રંગ-રૂપ જોવા.
હા, કોઈ દિન સમાજ ની માયાજાળ માં ફસાઈ જતા 
કદાચ ના બેસી શકું તને નિહાળવા.
પણ તારી અનેક છબી જે મારા સેલફોનની  ગેલેરી માં છે , 
એણે જોઈ સાયંકાળે તને અચૂકપણે મળીશ ખરી. 

શબ્કોષમાં તારું વર્ણન કરવા શબ્દો ખુંટી પડે છે, 
સેલફોનના કેમેરા નો લેન્સ જાંજો પડે છે તારી આ ચંચળતા ને કેદ કરવા, 
પણ પછી ખ્યાલ અવે છે કે, 
જો તારા આ દિનના રંગ-રૂપ ને  ગમે તે રીતે કેદ કરી પણ લવ
 તોહ બાકી ના  રંગ-રૂપનું શું ? 
કરણ કે, તુ તો મને દર રંગ-રૂપમાં ગમે છે. 
એજ્  આશાએ કે ફરી કાલે તુ કાઈ નવું કરે
 ને મને રીઝવે એક નાની બાળકીની જેમ 
તને દર સાંજે ભારે મન થી વિદાય આપુ  છું . 

એ કુદ્રત ,
તને  કરું હૂં સલામ, વારમ વાર ! 

Kabhi Socha Hain Tumne?

View from flight

आसमान में उड़ने की,

बादलो को छूने की,

चाह तोह सब रखते हैं !

लेकिन कभी सोचा हैं की,

यह आसमान में छाने वाले बादल क्या चाहते हैं ?

भीड़ में कोई गलती से ठोकर मरके जाता हैं 

तोह चिल्लाने लगते हैं , बात हाथापाई पे भी आ जाती हैं!

लेकिन कभी सोचा हैं की 

जब वायुयान में रहके इन् बादलो को चीरते हुए जाते हो 

तोह इन्हें कितना दर्द होता होगा ?

जल्दबाज़ी में कहीं बार चीज़ें गिरा देते हैं,

तब समय की नज़ाकत को दोष देके भूल जाते हैं!

गहने बादल कभी ज्यादा बरस जाते हैं 

तोह कोसने लगते हैं !!

लेकिन कभी सोचा हैं की ,

इन्हें भी कहीं जाने की,  किसी को मिलने की जल्दबाज़ी हो सकती हैं ? 

Public Transportation Vs Private Transportation

Being a travel enthusiastic, i love exploring people and places.
But, at same time, i still haven't sensed the feeling " its about the journey not end". Somehow i have never felt it, i feel dreaded when i have to spend hours to reach some point of interest. I have traveled with friends, family and solo. Company makes it entertaining for a while but then for how long? Don't you feel the pressure of being the entertainer?

Especially if you grew up in india, you would know the phrase "the person next to driver should be awake. Driver needs to be stimulated". Phew! If that funda was actually true, how many of you go and stimulate the pilots, bus drivers, train drivers or even auto wala? We sleep easily while riding on those na?

I would rather be at place and explore than spent hours just to reach a place. I use public transport when i can. My friends were shocked when they discovered i just had 5k miles on my car over one and half year. So, my curious cats asked me why do i need car?

If i could summarize my answer in two lines it would be:
Car takes me to places
Shuttle takes me to people.

Going by shuttle gives me peace of mind, me time per say and some time to get myself prepped for day. It also allows me to observe and meet people, their clothing, their attitude and their zest in little synapses. Its a sense of security that i feel when i step on shuttle. The familiar drivers greeting you and all you do is sit back and relax. I know in 15 mins, i will be at work. You can either sulk in seat or observe the fellow passengers. I do not have to worry about traffic, or curse the fellow on road for moving too fast or too slow, for cutting in line or breaking the cruise control or the bikes passing or the pedestrians taking for ever to move. I love that part of my ride.

The way i see it , you make two kinds of trip:
One is to places
and one is to people.
Your means to reach them governs your experiences.